سرمایۀ اجتماعی و رقابت‌پذیری در نظام بین‌الملل

سرمایة اجتماعی همانند سرمایه‌های مادی از اهمیت بسزایی برخوردار است و نظریه‌پردازان دربارة تأثیر آن بر رشد کشورها، قلم‌فرسایی کرده‌اند. موفقیت در عرصة بین‌المللی بدون توجه به توانایی‌ها و قابلیت‌های هر کشور، میسر نمی‌شود. این قابلیت‌ها و توانمندی‌ها در اقتصاد بین‌الملل به ظرفیت رقابت‌پذیری تعبیر می‌شود. شاخص‌های دوازده‌گانه‌ای برای رقابت‌پذیری احصا شده که دارای ابعاد مختلفی است. در این پژوهش، به‌دلیل گستردگی موضوع رقابت‌پذیری، تنها چهار شاخص اصلی آن، تحقیق شده و تأثیر سرمایة اجتماعی بر رقابت‌پذیری بررسی شده است. پرسش اصلی پژوهش، آن است که «آیا بین سرمایة اجتماعی و توسعة شاخص‌های رقابت‌پذیری بین‌المللی رابطة معناداری وجود دارد؟». گردآوری داده‌ها و مطالعة مبانی نظری به الگوسازی و سازماندهی تحقیق منجر شده و همچنین، روش تحقیق به‌شکل کمی، برمبنای روش آزمون تی و آزمون فرضیات بوده است. تحلیل یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین شاخص‌های سرمایة اجتماعی و رقابت‌پذیری رابطة معناداری وجود دارد.